Het korte antwoord op de vraag waarom voor het laatst? is: omdat het na tien edities van de Grote Prijs der Nederlandse Veldarcheologie mooi is geweest. Maar het langere antwoord doet meer recht aan het nobele doel dat bedenker en organisator Hazenberg Archeologie al die jaren voor ogen heeft gehad: de veldarcheologie op een positieve manier onder de aandacht brengen. Het middel hiertoe dat destijds werd bedacht – de GPNV – groeide in tien jaar uit tot een jaarlijks terugkerend fenomeen tijdens de Reuvensdagen.
De aanleiding voor het in het leven roepen van de GPNV was ooit het afscheid van de archeologie van Herman ter Schegget. Toen, in 2002 voelde Hazenberg Archeologie samen met Mark Spanjer, Peter Deunhouwer en Pim Alders – de latere juryleden – de noodzaak de veldarcheologie een hart onder de riem te steken (later zou ook Marie-France van Oorsouw zich nog bij de jury voegen). Anno 2012 mogen we nog altijd niet vergeten hoe belangrijk deze sector is voor de archeologie: het zijn uiteindelijk de mensen in het veld die de ontdekkingen doen waar later de verhalen, beelden en adviezen over verschijnen. Dat mogen we nooit vergeten.
De Grote Prijs der Nederlandse Veldarcheologie heeft tien jaar zijn best gedaan voor de sector en Hazenberg Archeologie is van mening dat het de veldarcheologie hiermee een goede dienst heeft bewezen. Misschien is het onverantwoord om juist nu, in deze tijd, te stoppen met dit initiatief (‘de archeologie’ heeft er wel eens beter voorgestaan), maar de tiende editie van de Grote Prijs der Nederlandse Veldarcheologie zal (voorlopig) niettemin de laatste zijn. Wie weet keert zij ooit nog terug. Voor nu maakt Hazenberg Archeologie de weg vrij voor andere initiatieven. Het ga de veldarcheologie goed.
GPNV 